ทหารมีไว้ทำไม

วันกองทัพไทย ปีนี้ (คงจะเหมือนกันทุกปี) พ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอา ที่มีลูกมีหลานมีพี่มีน้อง ได้รับใช้ชาติเป็นทหาร ได้รับเกียรติยศในการสวนสนาม เดินสวนสนามตามธงชัยเฉลิมพล อันเปรียบเสมือนเดินตามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ปฏิญาณตนจะรับใช้ชาติบ้านเมืองยิ่งชีพ

เขาเหล่านั้นเดินทางมาจากต่างจังหวัด มากันทั้งครอบครัว ทั้งที่เป็นวันจันทร์ ทั้งที่อากาศร้อน ทั้งที่ไม่รู้ว่าลูกยืนอยู่ตรงไหนในแภวทหารอันทรงเกียรติ มาด้วยความปราบปลื้ม ปีติ เพื่อมารับรู้ความภูมิใจของบุตรหลาน มาด้วยความภูมิใจของครอบครัว

มาดูความเปลี่ยนแปลงของบุตรหลาน จากเด็กแว้น เด็กติดยา เด็กเกเร หลายๆคน หลังจากเข้าสู่กระบวนการฝึกทหารใหม่ พวกเขาเหล่านี้ มีวินัย มีความรับผิดชอบ มากขึ้น มีความสำนึกในบุญคุณพ่อแม่ ก้มลงกราบแทบเท้าบิดามารดา เคยเห็นกันไหมครับ พวกเขาให้สัญญาใจกับพ่อแม่ “ผมจะเป็นคนดีของสังคม“ คนเป็นพ่อแม่จะปราบปลื้มแค่ไหนที่เห็นลูกเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

ทหารที่ผ่านจุดนี้มา เป็นทหารเก่าแล้ว ต่อไปเขาจะทำหน้าที่ช่วยเหลือประชาชนเตรียมรับมือภัยหนาว ภัยแล้ง ไฟป่า หมอกควัน นอนกับดินปกปักรักษาแนวชายแดน ตั้งจุดตรวจสกัดกั้นภัยคุกคามรูปแบบต่างๆ ทั้งยาเสพติดที่จะเข้าไปทำลายเยาวชน สินค้าหนีภาษี แรงงานผิดกฎหมาย ปกป้องผลประโยชน์ของชาติ เพื่อประชาชน เพื่อญาติพี่น้อง เพื่อครอบครัวที่เขารัก

ที่สำคัญเขาเหล่านี้จะเป็นผู้นำของครอบครัวที่ดี เป็นรากฐานสำคัญของสังคม เป็นกำลังสำคัญประเทศชาติ ที่ลงมือทำเพื่อสังคม เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมอย่างแท้จริง

ผมคงตอบนักวิชาการอย่างท่านได้บ้าง แต่ไม่ทั้งหมดว่า ทหารมีไว้ทำไม .....